برنامه ریزی استراتژیک باید بتواند ارتباطات سازمانی را تسهیل کند

به گزارش روابط عمومی شرکت مدیریت تولید برق جنوب فارس / مهندس رضا بامیان در حاشیه برگزاری جلسه استراتژیک و درگفتگو با پایگاه اطلاع رسانی شرکت مدیریت تولید برق جنوب فارس که در محل حوزه ستادی و با حضور مدیران و معاونین این شرکت برگزار شد گفت : برنامه ریزی استراتژیک باید بتواند ارتباطات سازمانی را تسهیل کرده و مشارکت کارکنان را افزایش دهد و ارزش­ها و نظرات ناهمگون آن­ها را تعدیل کند همچنین تصمیم­گیری تحلیلی و خردمندانه را پرورش داده و عملگرایی و مسئولیت پذیری را ترویج نماید.

وی افزود : همچنین برنامه ­ریزی استراتژیک در حالت ایده ­آل می­تواند باعث تقویت پندار و یا تعهد شود که بنا به گفته روانشناس مشهور، توماس مور، برای حل معمای زندگی شخصی ضروری است.

مدیر عامل شرکت مدیریت تولید برق جنوب فارس با بیان اینکه اولین و شاید مهم­ترین مزیت برنامه ­ریزی استراتژیک ترویج تفکر، عمل و یادگیری استراتژیک از طریق گفتگوی استراتژیک میان عوامل کلیدی می­باشد افزود : برنامه ریزی استراتژیک مباحث حیاتی و چالش­های پیش روی سازمان را در مرکز توجه قرار داده و به تصمیم ­گیران کلیدی کمک می­کند تا اقدامات مناسب را شناسایی کنند که این امر آن­ها را قادر می­سازد تا تصمیمات سازمانی را با توجه به تبعات احتمالی آن در آینده اتخاذ کنند.

بامیان ادامه داد به همین جهت امروز و در حضور مدیران و معاونین شرکت مدیریت تولید برق جنوب فارس به مسایل پیش رو در خصوص مدیریت استراتژی سازمان پرداخته شد و به مدیران این نکته یاد آوری گردید که برنامه­ ریزی اسـتراتژیک یک ابزار مقرون به صرفه در ارائه ایده ­هـای مفید در حوزه ­های استراتژیک و سنجش شیوه سازماندهی و حفط ائتلاف­های مورد نیاز به منظور پیاده سازی این ایده هاست ،که لازمه اثربخش بودن این فرآیند، حمایت تعداد کافی از تصمیم ­گیرندگان کلیدی و برنامه­ ریزان و بکارگیری آگاهانه از آن خواهد بود.

وی ادامه داد: بدیهی است سازمان­ هایی­ که به خوبی مدیریت می­شوند بسیار پاسخگوتر، خلاق­تر و اثربخش­تر هستند. به عبارت دیگر، مدیریت مطلوب، فرآیندی است که منابع را به منظور افزایش اثربخشی به سوی نیازهای حیاتی سازمان و ایجاد ارزش عمومی هدایت می­کند.


مدیرعامل شرکت مدیریت تولید برق جنوب فارس درپایان یاد آور شد که اسقرار برنامه استراتژیک منوط به باور قلبی و عملی تمام کارکنان بویژه مدیران ارشد و میانی و تصمیم گیران در سازمان سازمان است و همت و احساس مسیولیت ایشان را میطلبد تا همه کارکنان با اتخاذ یک تصمیم حیاتی و همه خود را برای ایجاد تغییر در سازمان مهیا کنند و در غیر این صورت سونامی تغییرات تمام ارکان سازمان را مینوردد.